Om 02.20 liep de wekker af en veertig minuten later zaten we in de auto onderweg naar Zaventem. Vlak voor we weggingen barstte er nog even een onweersbuitje met felle regen los, maar eenmaal op weg werd het snel beter. De parkeerplaats was snel gevonden en de shuttlebus bracht ons prima op tijd bij de luchthaven. Reizen is altijd tijdrovend en vermoeiend, zeker als je ook nog eens twee overstappen hebt. Eerst London en later ook Seattle. Gelukkig was de aansluiting in beide steden geen probleem, hoewel we in Londen wel een uur moesten wachten voordat het vliegtuig van de landingsbaan weg kon. Een zekering van de airco was kapot en dan moet dat eerst gerepareerd worden. De piloot verzekerde ons dat de uiteindelijke aankomsttijd in Seattle ongeveer gelijk zou blijven en dat bleek wonder boven wonder ook zo te zijn.
De vlucht van London naar Seattle was rustig, hoewel er wel werd aangekondigd dat de bediening te lijden kon hebben onder een stiptheidsactie van het cabinepersoneel.
“Het kon dus soms wat langer duren”, werd aangekondigd. Er was maar één momentje dat we dat gemerkt hebben. Toen Jos nog een glaasje Jack Daniels wilde, kwam dat steeds maar niet, ondanks dat de steward bij langslopen steeds beloofde het te brengen. Bij de derde keer grapte Jos dat het wel een dubbele borrel mocht worden en de steward antwoordde dat het wel een driedubbele mocht zijn. Tot onze verbazing kwam hij daarna inderdaad met drie miniatuurflesjes JD afzetten. De service was dus best oké, de kwaliteit van het voedsel liet wel wat te wensen over.
Biefstukjes erg “well done”, en de groenten “slightly over-cooked”. Maar ach, weggespoeld met water, wijn en bourbon, slaap je daarna toch wel makkelijk in. We ontdekten de chat-functie op het entertainmentsysteem. Ook leuk als je naast elkaar zit. Jos bleef nog wat film kijken (Fences, Gold en Get Out) en Esmée zocht dromenland op.
In Seattle was de immigration niet al te vervelend, duurde het wachten binnen de aanvaardbaarheidsgrenzen – de koffers waren snel gevonden en weer ingecheckt – en de vlucht naar Anchorage had een half uur vertraging zodat we nog een sandwich en salade konden nuttigen bij Pret A Manger. Op zo’n reisdag ben je altijd een beetje uit je ritme, dus welke tijd houd je aan voor welke maaltijd…? De trip naar Anchorage verliep vlotjes, al moesten we moeite doen om een praatgrage mevrouw uit Wasilla zachtjes duidelijk te maken dat we ook onze eigen dingetjes wilden doen. We wisten binnen no time alles van haar. Een verhaal schrijven op de laptop helpt! Toen Esmée na een stoelwissel naast haar kwam te zitten, kreeg die alle verhalen nogmaals te horen, inclusief familiekiekjes en foto’s van huis en haard. Gelukkig duurt de vlucht dan maar drieënhalf uur maar is dan nog veel te lang.
Op de luchthaven van Anchorage verloopt alles vlotjes en krijgen we bij Herzt een zivergrijze Dodge Journey SLT AWD (7-zitter, 2, 4 liter, 173 PK). De weg naar Eileen is snel gevonden en met de ontvangen code kunnen we ons tijdelijke “home” betreden. Het is zelfs nog ruimer dan we op basis van de foto’s fantaseerden.
Onze gastvrouw en –heer, Aileen en Ryan, blijken leuke, vlotte, gastvrije, makkelijke en servicegerichte dertigers die sinds een maand hun onderverdieping verhuren.
Nog snel even langs Fred Mayers supermarkt – en super is hier een passend begrip – om wat noodzakelijke boodschapjes te doen en een snelle hap bij Tastee Freez om in het dagelijkse etensritme te komen. Dan is het na 28 uur non-stop, tijd voor een slaapje.
