Vandaag een rustige reisdag. We verlaten Talkeetna en gaan naar ons onderkomen bij Denali National Park. Maar niet voordat we nog een laatste rondje door het dorp wandelen.
Om de kou en duisternis buiten te houden, staat Talkeetna de hele maand december in het teken van het winterfest. Overal in de stad worden lichtjes opgehangen en het hoogtepunt is een bal. Er wordt ook een ‘Wilderness Women Contest’ gehouden: een wedstijd voor single 21+ vrouwen. Zij demonstreren hun vaardigheden in visvangen, dieren schieten en andere activiteiten die nodig zijn om de wildernis te overleven. Het is vast een hele happening, maar daar is op deze zomerse dag niets van te merken. Waar het dorp gisteravond nog wat gezellig vertier uitstraalde, is het nu een troosteloos straatbeeld.
In verband met wegwerkzaamheden is de route naar de cache afgesloten, we gaan dus lekker toeristisch alle souvenirwinkeltjes af. Jos heeft hier een gruwelijke hekel aan, en Esmée vindt het eigenlijk wel erg leuk om al die prullaria te bekijken en vast te houden, en dan natuurlijk niets te kopen.Daarna verlaten we het dorp om in het nabijgelegen recreatiegebied van het X, Y- lake te wandelen en te cachen. In Nederland liggen caches hooguit 5 meter van het pad af, in Alaska niet. 20 meter is hier veel gebruikelijker en dus gaan we, gewapend met berenbel en berenspray, de bossen in. (Bijna) keer op keer zonder resultaat.
We balen ervan dat we zoveel caches niet vinden, maar in dit gebied waar je om de haveklap wordt gewaarschuwd voor beren-activiteit is langdurig zoeken (en dus alles om je heen vergeten) ook niet echt een optie. Gelukkig vinden we er ook een paar en eentje zelfs in de buurt van een langsplaats van watervliegtuigjes.
We rijden richting Highway 3, beter bekend als de Park Highway, waar op de kruising een benzinepomp, het visitor center en een Subway-broodjeszaak is. We eten een foot-long broodje van de dag en vervolgen de weg. Dit is niet het mooiste deel van Alaska: een hele rustige vierbaansweg langs heel veel dennenbomen.
We zijn blij als we een koffietentje zien waar we wat cafeïne tot ons kunnen nemen. Ondertussen is het zachtjes gaan regenen. Schijnbaar denkt niet iedereen er zo over want de enkele auto die langs komt, rijdt gewoon door.
Het weer wordt weer beter en we stoppen nog even bij een loop trail, die blijkbaar net is aangelegd. Leuke educatieve trail, waar je iets leert over giftige en niet giftige planten die erg op elkaar lijken, over hoe kikkers de winter in Alaska overleven (water in het lichaam wordt omgezet in suiker en het hart stopt tot het voorjaar om dan weer te gaan kloppen) en we leren iets over veenachtige grodnstructuren. Met ons staan er nog twee auto’s en gezien het geasfalteerde weggetje omhoog, vraag je je af of deze investering verantwoord is geweest. Het is gelukkig niet aan ons om dat te beoordelen.
Ons onderkomen voor de komende twee nachten is “Denali RV en Motel” een mijl of 5 voorbij Denali. Grond is hier vast duur, want de RV’s staan super dicht op elkaar en dan heeft iedere plekje ook nog zijn eigen picknicktafel voor de deur. Hoewel wij natuurlijk de alleraardigste mensen zijn, lukt het ons om nog geen 2 minuten nadat we uitgestapt zijn een boze buurvrouw te hebben. Ze vindt dat we onze auto te dicht tegen die van hun hebben geparkeerd, en ze moet morgenvroeg weg. Jos legt uit dat we even de spullen uit willen laden en dan de auto zullen verzetten. Met een zuurgezicht stemt ze toe, maar loopt weg om nog geen 2 minuten later met de campingeigenaar terug te komen. Die snapt ook niet wat het probleem is, dus niets aan de hand. Mevrouw claimt dat ze morgenvroeg wil vertrekken, dus dat ze alle ruimte nodig hebben. De andere dag zal blijken dat wij ruimschoots voor deze humeurige oude mensen vertrokken zullen zijn. Gelukkig is het allemaal maar voor één nachtje.
Wij vullen ons buikje met broodjes pastrami met kaas, popcorn uit de microwave en chips. Biertje erbij, niks mis mee na zo’n dag reizen. We kijken nog even naar de Trump-soap op tv. "Obama-care must be repealed and replaced". Zijn speech bij de boy scouts was een en al politiek in plaats van bemoediging voor de jongelui. Men spreekt er schande van.
Wij zien het gelaten aan en besluiten vroeg onder wol te kruipen; we zijn iedere morgen weer vroeg wakker.
