Uiteraard zijn we zo’n eerste vakantiedag vroeg wakker. Ons ritme is nog niet gesynchroniseerd met de omgeving. Geeft, niks komt vanzelf en als we vandaag vooral veel buiten zijn en bewegen, gaat het acclimatiseren makkelijker. Moet vandaag geen probleem zijn, want de zon schijnt en de weersverwachting is goed, droog met af en toe en wolkje.
We doen eerst wat boodschappen, een mens moet onderweg ook wat eten en drinken als je de “bush” intrekt.
In de winkel willen we natuurlijk muggen- en berenspray. We staan bij de toonbank en moeten nog even wachten tot enkele eerdere klanten geholpen zijn. Dan ontdekt Esmée dat we niet hoeven te wachten omdat de benodigde antiberenspray voorverpakt in een schap staat. Als ik er aan kom lopen en een verpakking bekijk staat er plots een man naast ons. We denken nog dat we nu een verkooppraatje zullen krijgen, maar niets van dat alles. Hij is een Argentijn die ons meldt dat hij nog een bus berenspray heeft en morgen met zijn gezin naar huis gaat. Als we willen kunnen we zijn berenspray krijgen, hij heeft er niets meer aan en kan het niet meenemen. Vriendelijk aanbod en even meelopen naar zijn camper levert ons een gratis bus berenspray op, plus instructie. Van geld wil hij niets weten en wenst ons dat we hem niet hoeven gebruiken. We beloven dat we de bus aan volgende toeristen zullen doorgeven.
We hebben plannen om richting Flat Top Mountain te gaan. Flat Top Mountain in Chugach State Park, is een populaire trail in de buurt van Anchorage. Vanaf de Glen Alps Trailhead Parking is die te bereiken. Vandaaruit is er een korte trail die je naar een uitzichtpunt boven de stad brengt en vanaf diezelfde parking kun je ook naar de top van Flat Top Mountain wandelen. De hike is omschreven als pittig omdat er stukken in zitten die tamelijk steil zijn. Vooral het laatste stuk naar de top is pittig, volgens de beschrijving gaat het bijna verticaal. Nu zijn we geen geweldige klimmers, maar we hebben eerder meegemaakt dat een Amerikaanse omschrijving iets te flatteus was. We gaan dus gewoon kijken en wandelen omhoog. Oké, het eerste stukje is pittig omhoog wandelen, maar het wegdek is egaal met een redelijke hellingshoek. Daarna komt er een wat vlakker stukje dat rond een flinke heuvel loopt. De geoefende klimmers gaan er dwars overheen, maar dat is aan ons niet echt besteed. Dan een stuk met wat kunstmatige treden en meer gravel en stenen. Ook die trotseren we tot aan een eerste uitkijkpunt. We pauzeren even en bekijken de rest van de route, voor zover we die kunnen zien. En jawel, het laatste stuk is echt bijna verticaal, de klimmer hebben handen en voeten nodig om naar boven te komen. Jos heeft wat last van zijn evenwicht, mogelijk de gevolgen van de jetlag, en we besluiten dat we de weg naar de top vandaag niet gaan volbrengen. We klimmen voorzichtig terug – pakken onderweg nog een cache – en wandelen richting uitzichtpunt bij Glen Alps. Een mooi uitzichtpunt over de stad Anchorage die in de zon baadt. Ook daar ligt een cache op ons te wachten.
We besluiten terug naar Anchorage stad te rijden omdat we daar een geocache event hebben georganiseerd; “Meet the Dutchies (again)”. Er zijn twee inschrijvingen en een paar notes dat ze er graag bij wilden zijn omdat ze ons nog kennen, maar andere verplichtingen hebben. We weten inmiddels dat er een groot event is georganiseerd in Eklutna waar mensen drie dagen blijven overnachten. Tja, zo gaat dat soms.
We drinken tevoren nog even een biertje op een zonnig terras.
We hebben de menukaart nog even bestudeerd en er zijn wijnen bij van boven de $ 300 en $ 400. Wij houden het bij een happy hour biertje van $ 7 voor 22 oz (ruim 0,65 liter). Alaskan White voor Esmée en een Alaskan Amber voor Jos. Als Jos een fotootje maakt van de wijnprijzen weet onze telefoon ons precies te vertellen bij welk restaurant we zitten; big brother!
We wandelen cachend terug naar het eventterrein en ontmoeten daar onze gasten, de zoon van Tom (kennen we van de vorige keer) en zijn twee dochters. De andere bezoekers blijven weg. Dus na een half uurtje gaan we een hapje eten bij TGI Fridays, Nacho’s to share vooraf en een lekkere salade voor de broodnodige vitamientjes.
Als we thuiskomen vallen we subiet in slaap. Jetlag zullen we maar denken.
