Ze voldoen prima voor de rit die wij moeten maken. Een beetje door de bush, enkele stukje door het water van een rivier en hier en daar een heuveltje. Het grootste stuk gaat door een gebied waar duizenden jaren geleden de gletsjer doorheen kwam. We krijgen uitgelegd dat in deze vallei een eigen klimaat heerst door de oostelijke wind die vanaf Wrangler St Elias waait. Het regent er bijna niet en de sneeuwval blijft beperkt tot enkele cm in tegenstelling tot de rest van AK waar ’s-winters soms vele meters vallen. Het enige wat er groeit zijn wat schrielige boompjes, die er toch al mogelijk honderden jaren staan en een soort wollig plantje, dat alleen daar en in Wrangel St Elias groeit. Na de truckrit worden we in drie bootjes geladen, een propellerboot, en twee sloepen, een Zodiac en een wat meer overkapt bootje. Wij willen uiteraard de zodiac.
Met een flinke snelheid varen we richting de voet van de gletsjer (hier heet dat de teen, the toe of the glacier). Een prachtig gezicht over het smeltende ijs. Een deel lijkt blauwig van kleur, dat is blijkbaar net afgebroken. De rest varieert van wit tot bijna zwart, waar het gruis van de bergen de gletsjer heeft bedekt. We gaan aan land en mogen daar een tijdje rondwandelen bij de gletsjer.
Wij proberen een cache te vinden die daar moet liggen, maar de begroeiing werkt niet mee. Dan komt Randy, een van de gidsen, die wel mee wil helpen zoeken. Samen met Jos baant hij zich een weg dwars door de struiken, tussen smalle boompjes door en over stenige heuveltjes en langs steengruis hellinkjes. We komen wel bij het terrein van de cache, maar vinden hem niet. We hebben ook niet veel tijd, want we moeten weer terug naar de groep. Ondanks de inspanning geen cache vandaag. Dan terug met boot en legertruck naar het basiskamp, waar we afscheid nemen van Tom, Randy en de groep. We rijden naar Wasilla, waar we even stoppen bij de grootste Walmart van de US voor wat inkopen en een paar hiking poles. En natuurlijk even bij Starbucks voor een koffie. Daarna rijden we door over de Park Highway naar Talkeetna, waar we een blokhut hebben gehuurd. Talkeetna was vroeger het hoofdkwartier van de American Railroad in AK. Tegenwoordig is Talkeetna vooral bekend van het feit dat in 1997 de kat Stubbs werd verkozen tot burgemeester van het stadje Talkeetna uit ontevredenheid over de plaatselijke politici. Sindsdien is deze kat een toeristische trekpleister.
Bij aankomst blijkt dat we welkom worden geheten door een bordje bij de blokhut met onze naam. We wandelen nog even door Talkeetna en merken dat ook hier de vercommercialisering heeft toegeslagen. Talkeetna is een moderne toeristische magneet, met meer en meer toeristische winkels en horeca. We drinken een lokaal biertje en eten een hapje op het terras bij een van de lokale restaurants/ brewery; geen speciale vermelding waard! Terug bij ons tijdelijke huis, kruipen we vroeg onder de wol.
