donderdag 17 augustus 2017

Dag 3: zaterdag 22 juli 2017. Anchorage (25 mijl)

Hoewel we vroeg wakker zijn, komen we maar langzaam op gang. We fixen ons eigen ontbijtje met heerlijke kwark en cereals. Kopje thee erbij en langzaam bijkomen van een toch wel inspannende dag na onze reis. We plannen voor vandaag wat caches rondom Anchorage en ons oog valt op Kincaid Park, waar wel het een en ander aan caches ligt. Kincaid Park is een landschapspark van 1400 ha bos. Het is een glooiend terrein aan de zuidkant van het vliegveld.

Bij de parkeerplaats staat dat er soms beren zijn en dat het park het domein is van Moose. We merken dat iedereen die er loopt berenbellen meeheeft en een fles berenspray. Wij doen braaf mee, maar toch loop je dan een stuk minder ontspannen door de omgeving. We vinden slechts één cache en merken dat je voor de anderen wel erg door de meterhoge brandnetels of berenklauwachtige planten moet “waden”. Als we dan ook nog een waarschuwing krijgen dat het broedseizoen is van de Moose, dus dat we moeten oppassen, hebben we het wel gezien. We wandelen terug naar de parkeerplaats.

We besluiten bij Bay Shore area nog wat caches te zoeken, maar ook daar blijken we toch niet onze dag te hebben. We vinden hooguit de helft van wat we zoeken. Tijdens een wandeling rond het meer op een echte Amerikaanse boardwalk, stuitten we plots op een gezellige uitstalling van witte stoeltjes op een grasveldje aan het water. En voor we het weten zijn we getuige van een romantisch tafereeltje waarbij de bruidegom die staat te wachten zijn bruid voor het eerst in haar bruidsjurk ziet. Hij in een saai grijs pinguïnpak, zij in een stralend witte strapless jurk met voile, geëscorteerd door vier in zalmroze jurken geklede volwassen bruidsmeisjes met bijbehorende boeketten. Moeder, of schoonmoeder, staat vanaf het balkon van een nabijgelegen villa te regisseren. Twee fotografen klikken er lustig op los en dirigeren de bruid en haar gevolg naar een mooi plekje voor de foto’s. Wij wandelen rustig door. Misschien zijn we nog niet helemaal gewend aan de Alaskaanse manier van caches verstoppen, of we zijn gewoon niet in vorm. We vinden geen caches, of niet eens de goede route ernaartoe. Hoe dan ook, we houden het voor vandaag voor gezien en besluiten bij Starbucks koffie te drinken. De TomTom brengt ons erheen, maar het kost ons zelfs moeite om te ontdekken waar de koffietent is. Blijkt hij gehuisvest te zijn in een supermarkt, zoals in Amerika nogal eens te doen gebruikelijk is, allen ontbrak het bekende logo aan de buitenkant. We rijden terug naar ons huisje en drinken nog even een biertje in de tuin.
Dan nog snel de voorbereidingen treffen voor morgen en een hapje eten bij Applebees (Your neighbourhood restaurant & grill). Het is al met al een heel rustig begin van de vakantie. We pakken de koffers voor morgen alvast in. We moeten vroeg weg om op tijd in Palmer te zijn voor een tour naar de Knik Glacier. Volgens de reviews op tripadvisor moet het een onvergetelijke ervaring worden.