Voordat we Valdez verlaten, gaan we nog een keer naar de hatchery om te kijken of er dit keer beren te zien zijn. We rijden opnieuw door de mist naar de plek waar alle zalmen steeds opnieuw proberen de kwekerij binnen te zwemmen. Ook dit keer geen geluk voor ons, geen beer te bekennen. De zeehonden en zeeleeuwen kunnen met dit lage water ook niet naar de hatchery, dus die treffen we ook niet vandaag. Uiteraard zijn er wel de toeristen, die zijn er altijd, weer of geen weer, beer of geen beer. Dan neem je al snel genoegen met iedere soort wild die je tegenkomt. Dit keer een bald eagle, het symbool van de verenigde staten, de “witkop” adelaar. In Valdez een veel geziene gast. We nemen wat foto’s van dit mooie beest, ook al zit hij hoog in de boom langs de weg.En wat is er mooier dan één bald eagle? Twee natuurlijk.
Als we later in Vladez een boodschapje doen en een cache zoeken, zien we er zelfs twee in een boom zitten. Tja, die kun je natuurlijk niet ongemerkt laten.
Dan op weg naar Copper River. We zien dit keer op twee plaatsen de Alaskan Pipeline.
Eerst van en eindje en daarna van dichtbij. Dichtbij pompstation nummer 12 is een plek waar je tot aan de pipeline kunt wandelen. En er is een hele uitleg over de aanleg en de werking van deze pipeline. We lezen er ook dat enkel van de pompstations, die wel gepland waren, uiteindelijk niet gebouwd zijn en sommigen een bypass hebben omdat de olie er niet per se voortgestuwd moet worden. Planning en werkelijkheid liepen niet geheel parallel.
Vandaag is een beetje en ongelukkige dag. We weten niet precies waarom, maar Jos heeft last van buikloop. Misschien iets verkeerd gegeten? We weten het niet precies. We zijn daardoor genoodzaakt om te manoeuvreren van public restroom tot public restroom.
Niet de leukste, schoonste, of meest gewenste plekken om te verblijven, maar in deze situaties ben je blij dat de Alaskanen, her en der van dit soort huisjes hebben gebouwd. We zullen de lezers alle details besparen, maar vandaag zijn we blij dat ze er zijn.
Met enig oponthoud bereiken we Copper River, maar onze slaapplaats ligt ruim daarbuiten. Op de weg naar Chitina, richting McCartey en Wrangell St Elias National Park, ligt onze B&B voor vannacht. We hadden moeite om tevoren een slaapplaats in de regio te regelen, dus zijn we hier terecht gekomen, via hotels.com. Als we inchecken, horen we dat we de badkamer van de familie zelf moeten gebruiken,die ook gebruikt wordt door henzelf en nog wat ander gasten. En dat we voor toilet en badkamer door de huiskamer van deze mensen moeten lopen. En dan worden we ook nog eens getrakteerd op de aanwezigheid van een hond en een kat op onze route. Poezen oké, maar honden? De eigenaar zegt dat hij ons daarover een mailtje heeft gestuurd, maar wij hebben via hotels.com geboekt, dus dat houdt geen stand. Hij besluit daarop de hond te laten logeren bij een vriend in de omgeving.
De slaapkamer heeft het formaat van een postzegel, het bed past er nauwelijks in, maar je moet toch ergens slapen. En het is maar voor een nachtje.
