donderdag 17 augustus 2017

Dag 17: Zaterdag 5 augustus 2017. Palmer – Girdwood

Onze gastheer heeft al duidelijk gemaakt dat hij graag uitslaapt op zaterdag en dat we hem niet hoeven wakker te maken voor een “roerend afscheid”. Wij respecteren zijn wens en gaan zonder afscheid op pad. Na al die dagen relaxt rijden, moeten we nu weer rekening houden met de drukte van Anchorage. De weg van Palmer naar Girdwood leidt immers dwars door Anchorage. We slaan ons er goed doorheen en stoppen onderweg nog even bij een filiaal van Bass Pro Sports, volgens ons de grootste buitensportzaken van de USA. Ze hebben we werkelijk alles voor buitensport, dus van sport tot kamperen en jagen en alles wat ermee te maken heeft. Golfkarretjes en boten horen ook bij het assortiment evenals eindeloos veel soorten, hengels, messen en geweren. En kleding natuurlijk, zowel de merken Under Armour, the North Face en Carhartt, maar ook veel camouflagekleding. Jos loopt al een tijdje te azen op een camouflagejack of –shirt, maar gelukkig zijn ze nog net te duur voor zijn smaak. We passeren Anchorage zonder al te veel stress en rijden dan over de weg langs de Turnagain Arm richting Girdwood.

Het is een mooie route. Als er meer dan 4 auto’s achter je rijden, moet je van de weg af om ze langs te laten, that is the law. Wij zorgen dat we regelmatig even een parkeerhaven bezoeken om dit soort situaties te vermijden. De meesten rijden hier stevig door en wij willen toch een beetje rondkijken. Maar ook de parkeerstroken zijn niet zonder risico, voordat je het weet stopt er een bus met toeristen, die ook even willen kijken en dan is de parkeerstrook al snel over crowded. Bij een van de parkeerplaatsen staan veel auto’s omdat er bij het riviertje veel hengelaars zitten. Die azen allemaal op zalm die de rivier opzwemt. Vanaf de brug over de rivier kun je de zalmen met het blote oog zien en er zijn maar weinig hengelaars die niet een keertje beethebben. We rijden op het gemak naar Girdwood, waar we bij het Alyeska Hotel even kijken bij de tramrail die vanaf het resort naar het in de bergen gelegen Seven Glacier Restaurant voert. Je kijkt daar uit over 7 nabijgelegen gletsjers. Voor vanavond hebben wij een tafeltje gereserveerd in dit met prijzen overladen restaurant. Wij willen ook wel eens dineren met zicht op 7 gletsjers; dit is in Nederland niet zo makkelijk te organiseren.

Na een koffietje bij een plaatselijk tentje dat helemaal op rijke toeristen is ingesteld ($6 per kopje) zoeken we onze slaapplaats op bij Glacierview B&B. Bijna alle huizen in dit dorp hebben wel uitzicht op een of meer gletsjers. Onze B&B heeft plaats voor vier stellen en heeft bovendien aan twee kanten een terras op de bovenverdieping. Het is wederom een hele mooie locatie. Wij nemen er alvast een drankje met uitzicht op minstens 5 gletsjers. Daarna even omkleden en dan op naar het restaurant. De tram brengt ons in zes minuten naar 2300 ft hoog, waarna ons culinaire avontuur kan beginnen.

We nemen het vijfgangenmenu van de chef en nemen er één bijpassend wijnarrangement bij; een van ons zal toch terug moeten rijden. We zullen niet uitgebreid verhalen over dit avontuur, behalve dat we inderdaad een tafeltje aan het raam hebben met uitzicht op alle gletsjers en dat het eten uit de kunst was, inclusief amuse en prédessert en dat de wijnen er ook mee door konden. De rekening was zoals verwacht, de fooi met 20% adembenemend. Maar voor dat alles krijg je ook wat en voor ons was het echt een super ervaring.
Bij de B&B nemen we nog een afzakkertje op het terras waar een medegast ook haar flesje wijn soldaat maakt terwijl ze haar politieke afkeur van Trump niet onder stoelen of banken steekt; tja, met rode wijn hadden we het kunnen weten. Wij genieten om 22:30 uur van de ondergaande zon.