Dag 16 Vrijdag 4 augustus 2017. Copper Valley – Palmer

We zijn vroeg wakker voor een doe het zelf ontbijt, alles staat klaar in de koelkast en je pakt dan wat je nodig hebt. Er liggen ook eitjes in de koelkast, maar zijn ze nu gekookt of niet? Dat merk je pas als je ze wilt gebruiken, deze keer niet gekookt dus. De schade blijft beperkt en even later hebben we dus een mooi gebakken eitje. Als we vertrekken wordt de hond door het logeeradres teruggebracht. Echt tijd om te vertrekken dus. Via Glennallen, rijden we de richting Palmer over de Glenn Highway, oftewel Ak1.

Een route die ons zal leiden langs een van de meest gekende gletsjer van AK, de Matanushka Glacier. Die loopt parallel aan een stuk van onze route. We hebben hem eerder al gezien, maar het blijft een indrukwekkend gezicht. Maar ook hier moeten we constateren dat hij een stukje korter is dan wij ons kunnen herinneren. Desondanks een mooi gezicht, zeker met dit zonnige weer. We stoppen even op de top van de Glenn Highway bij de Eureka Lodge, waar een reclame zegt dat dit de gelegenheid is waar je voor 25¢ koffie kunt drinken. Wij denken nog even dat dit een reclame van 25 jaar geleden is, maar uiteindelijk blijkt dit de actuele prijs. Wij drinken alleen koffie- en naar Amerikaans gebruik blijven ze je kop bijvullen-, maar vinden het een beetje gênant om slecht 50¢ af te rekenen en nemen bij de kassa nog een muffin mee en geven wat extra fooi. Gek hoe dat werkt. We stoppen af en toe voor een mooi uitzicht of voor een cache op de route en komen ruim op tijd in Palmer aan. Onze gastheer werkt in zijn eigen bedrijf boven zijn huis in Palmer. Kyle is een aardige jonge man die een eigen bedrijf heeft in communicatie en webdesign en zoals hij zelf ook toegeeft, bij gebrek aan competitie hebben ze veel opdrachten. Hij heeft een mooi modern appartement en veel tips wat we kunnen doen op papier gezet voor ons.

Maar het beste, hij heeft twee nieuwe fietsen, die wij mogen gebruiken. Sterker, wij proberen ze vandaag voor het eerst uit. Kyle woont zo’n beetje in hartje Palmer en we bezoeken eerst de Friday Fair, en fietsen daarna door Palmer voor wat caches. Fietsen hier is toch wat anders dan in ons kikkerlandje met alle fietspaden. Hier fiets je op de openbare weg, inlusief de highway, en probeert dat zo veilig mogelijk te doen. Soms proberen we een wandelpad, dat dan ook echt een wandelpad blijkt te zijn, dus niet te fietsen. We verkennen de omgeving op een semi-vertrouwde manier. We weten hoe we moeten fietsen, maar de fietsen zijn erg Amerikaans. Waar in Amerika alles heel groot is, zijn fietsen juist heel klein en van het formaat kinderfiets. Je komt met je knieën tegen het stuur en zit heel laag, dus dat is wat onwennig. Toch genieten we er met volle teugen van.

We eten ’s avonds op advies van onze gastheer bij Turkey Red, zijn favoriete tent, waar wij wat gemengde gevoelens aan overhouden. Het eten is best oké, maar ze rekenen bijvoorbeeld standaard een fooi van 20%, onder het mom dat dat voor hun keukenpersoneel beter is. Wij denken dan dat ze hun keukenpersoneel gewoon beter moeten betalen in plaats van de gasten ervoor te gebruiken, maar ja, dit is Amerika. En waar tot een jaar of 2 geleden 15% fooi de norm was, is dat nu 20%. Wij kruipen op tijd in ons bedje.